Ασφαλώς η ρευστότητα της Ελληνικής οικονομίας αλλά και οι δίοδοι χρηματοδότησης των επιχειρήσεων από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, είναι ίσως στο χειρότερο σημείο από το ξεκίνημα της οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση κατά την οποία βρισκόμαστε, κατά την οποία έχουμε πολλές εξελίξεις όσον αφορά επικοινωνιακά παιχνίδια και επιφανειακά τρικ, αλλά ελάχιστες που να βελτιώνουν την πραγματική ελληνική οικονομία...
είναι σίγουρο πως θα μας οδηγήσει σε πλήρη στασιμότητα και το όνειρο της ανάπτυξης που έμοιαζε να αγγίζεται πριν από κάποιους μήνες θα γίνει επιστημονική φαντασία.Ήδη ο ένας από τους δύο ισχυρούς πυλώνες που στηρίζουν την οικονομίας μας, φαίνεται να έχει μειωμένη πρόσβαση στη ρευστότητα από τις ελληνικές τράπεζες, κάτι που ακόμη ευτυχώς δεν επηρεάζει την επιχειρηματική του δραστηριότητα κυρίως λόγω του πολύ καλού πλαισίου επιχειρείν αλλά και του παγκοσμιοποιημένου προφίλ του κλάδου. Αναφέρομαι φυσικά στην ελληνική ναυτιλία η οποία θα απασχολήσει το υπόλοιπο κείμενο. Για εμένα οι δύο σημαντικότεροι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός. Η πιο σημαντική επίπτωση από όλο αυτό το τσίρκο που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, είναι μια πραγματική επίπτωση στην πραγματική ελληνική οικονομία και ένα πολύ κακό νέο. Τον Ιανουάριο η χρηματοδότηση της ελληνικής ναυτιλίας μειώθηκε κατά 6,2% συνεχίζοντας την καθοδική πορεία από το 2014. Και θα πάρω σαν αφορμή την περίπτωση της ναυτιλίας γιατί είναι ίσως ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας μας για να παρουσιάσω το γενικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στο δρόμο προς το δανεισμό, το πρόβλημα ρευστότητας με λίγα λόγια.
Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται όσο τίποτα τον αέρα της ανάπτυξης, η δυσχερής κατάσταση αναγκάζει τις τράπεζες να κόβουν τη χρηματοδότηση σε κλάδους ζωτικής σημασίας, αναγκάζοντάς τους να μικρύνουν οικονομικά ή να αναπτυχθούν με μικρότερους ρυθμούς από ότι θα μπορούσαν, κάτι που έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλο το ελληνικό εμπόριο, τις μεταφορές, τα φορολογικά έσοδα και οτιδήποτε άλλο. Φυσικά για αυτήν την κατάσταση το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει την προηγούμενη κυβέρνηση η οποία λίγους μήνες πριν από τις εκλογές άφησε κάτω τα μολύβια και δεν έκανε καμία προσπάθεια για να επιλύσει τέτοια προβλήματα που μπορεί να φαντάζουν ειδικά και να μην απασχολούν πολύ κόσμο αλλά συνιστούν μαζί με πολλά άλλα κύριους λόγους που είμαστε καθηλωμένοι.
Όλο το βάρος αυτήν τη στιγμή από πλευράς οικονομικού επιτελείου θα πρέπει να εστιάσουν στο πρόβλημα της ρευστότητας το οποίο είναι μέρος του γενικότερου προβλήματος αστάθειας και μη συμφωνίας, το οποίο κρατά κλειστή την ευρωπαϊκή κάνουλα χρηματοδότησης. Οι τράπεζες λαμβάνουν χρήματα με το σταγονόμετρο από το μηχανισμό ELA και με ακριβότερο επιτόκιο, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να δανείσουν επιχειρήσεις και να αντιμετωπίζουμε αυτό το χάος οικονομικής ασφυξίας σε όλη την ελληνική οικονομία. Ωστόσο η ναυτιλία για εμένα, η ελληνική ναυτιλία, ο μεγαλύτερος στόλος πλοίων του κόσμου, ο οποίος έχει άριστες προοπτικές να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, και ευτυχώ το κάνει, είναι πραγματικά κρίμα να χάνει ευκαιρίες λόγω μιας πολιτικής κατάστασης η οποία κρατά ουσιαστικά ανενεργές τις ελληνικές τράπεζες σε ρόλο παρατηρητή ανίκανες να κινήσουν το ελληνικό επιχειρείν ακόμη και εκεί που έχουμε τις καλύτερες προοπτικές. Το ίδιο πιθανόν θα συμβεί και με πολλές επενδύσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στον τουρισμό από Έλληνες επενδυτές αλλά θα βρουν την πόρτα κλειστή.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το θέμα της ρευστότητας είναι το πιο σημαντικό για την επανεκκίνηση της οικονομίας και θα δώσω ένα απλό παράδειγμα του τι θα μπορούσε να γίνει. Η κυβέρνηση έβαλε χέρι σε ταμεία και αποθεματικά δημοσίων φορέων για να αποπληρώσει τη δόση του ΔΝΤ. Θα μπορούσε να έχει κάνει λίγο πίσω σε πολλές απαιτήσεις της, να έχει κλείσει συμφωνία με τους θεσμούς ώστε να ξεμπλοκάρει έστω μέρος της δόσης το οποίο θα πήγαινε για την αποπληρωμή του ΔΝΤ, και μετά με αυτά τα αποθεματικά αλλά και άλλες ενέργειες να μάζευε χρήματα σε ένα επενδυτικό ταμείο ώστε να δοθούν χαμηλότοκα δάνεια σε όλους αυτούς τους επενδυτές που τους έκλεισαν την πόρτα οι τράπεζες. Τόσο απλό. Εγώ να δεχτώ ότι δεν μπορούν να λύσουν το θέμα της ρευστότητας γιατί η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών δεν εξαρτάται μόνο από το εσωτερικό, αλλά γιατί δεν ισορροπούν τη χασούρα με ένα τέτοιο τρόπο, και εγώ θα τους βγάλω το καπέλο που βάζουν χέρι στα ταμεία, γιατί τα τελευταία θα πάρουν πίσω και το χαμηλό επιτόκιο αν γίνουν σωστά στοχευμένες επενδύσεις.
είναι σίγουρο πως θα μας οδηγήσει σε πλήρη στασιμότητα και το όνειρο της ανάπτυξης που έμοιαζε να αγγίζεται πριν από κάποιους μήνες θα γίνει επιστημονική φαντασία.Ήδη ο ένας από τους δύο ισχυρούς πυλώνες που στηρίζουν την οικονομίας μας, φαίνεται να έχει μειωμένη πρόσβαση στη ρευστότητα από τις ελληνικές τράπεζες, κάτι που ακόμη ευτυχώς δεν επηρεάζει την επιχειρηματική του δραστηριότητα κυρίως λόγω του πολύ καλού πλαισίου επιχειρείν αλλά και του παγκοσμιοποιημένου προφίλ του κλάδου. Αναφέρομαι φυσικά στην ελληνική ναυτιλία η οποία θα απασχολήσει το υπόλοιπο κείμενο. Για εμένα οι δύο σημαντικότεροι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας είναι η ναυτιλία και ο τουρισμός. Η πιο σημαντική επίπτωση από όλο αυτό το τσίρκο που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, είναι μια πραγματική επίπτωση στην πραγματική ελληνική οικονομία και ένα πολύ κακό νέο. Τον Ιανουάριο η χρηματοδότηση της ελληνικής ναυτιλίας μειώθηκε κατά 6,2% συνεχίζοντας την καθοδική πορεία από το 2014. Και θα πάρω σαν αφορμή την περίπτωση της ναυτιλίας γιατί είναι ίσως ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας μας για να παρουσιάσω το γενικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στο δρόμο προς το δανεισμό, το πρόβλημα ρευστότητας με λίγα λόγια.
Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται όσο τίποτα τον αέρα της ανάπτυξης, η δυσχερής κατάσταση αναγκάζει τις τράπεζες να κόβουν τη χρηματοδότηση σε κλάδους ζωτικής σημασίας, αναγκάζοντάς τους να μικρύνουν οικονομικά ή να αναπτυχθούν με μικρότερους ρυθμούς από ότι θα μπορούσαν, κάτι που έχει τεράστιες επιπτώσεις σε όλο το ελληνικό εμπόριο, τις μεταφορές, τα φορολογικά έσοδα και οτιδήποτε άλλο. Φυσικά για αυτήν την κατάσταση το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει την προηγούμενη κυβέρνηση η οποία λίγους μήνες πριν από τις εκλογές άφησε κάτω τα μολύβια και δεν έκανε καμία προσπάθεια για να επιλύσει τέτοια προβλήματα που μπορεί να φαντάζουν ειδικά και να μην απασχολούν πολύ κόσμο αλλά συνιστούν μαζί με πολλά άλλα κύριους λόγους που είμαστε καθηλωμένοι.
Όλο το βάρος αυτήν τη στιγμή από πλευράς οικονομικού επιτελείου θα πρέπει να εστιάσουν στο πρόβλημα της ρευστότητας το οποίο είναι μέρος του γενικότερου προβλήματος αστάθειας και μη συμφωνίας, το οποίο κρατά κλειστή την ευρωπαϊκή κάνουλα χρηματοδότησης. Οι τράπεζες λαμβάνουν χρήματα με το σταγονόμετρο από το μηχανισμό ELA και με ακριβότερο επιτόκιο, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να δανείσουν επιχειρήσεις και να αντιμετωπίζουμε αυτό το χάος οικονομικής ασφυξίας σε όλη την ελληνική οικονομία. Ωστόσο η ναυτιλία για εμένα, η ελληνική ναυτιλία, ο μεγαλύτερος στόλος πλοίων του κόσμου, ο οποίος έχει άριστες προοπτικές να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, και ευτυχώ το κάνει, είναι πραγματικά κρίμα να χάνει ευκαιρίες λόγω μιας πολιτικής κατάστασης η οποία κρατά ουσιαστικά ανενεργές τις ελληνικές τράπεζες σε ρόλο παρατηρητή ανίκανες να κινήσουν το ελληνικό επιχειρείν ακόμη και εκεί που έχουμε τις καλύτερες προοπτικές. Το ίδιο πιθανόν θα συμβεί και με πολλές επενδύσεις που θα μπορούσαν να γίνουν στον τουρισμό από Έλληνες επενδυτές αλλά θα βρουν την πόρτα κλειστή.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι το θέμα της ρευστότητας είναι το πιο σημαντικό για την επανεκκίνηση της οικονομίας και θα δώσω ένα απλό παράδειγμα του τι θα μπορούσε να γίνει. Η κυβέρνηση έβαλε χέρι σε ταμεία και αποθεματικά δημοσίων φορέων για να αποπληρώσει τη δόση του ΔΝΤ. Θα μπορούσε να έχει κάνει λίγο πίσω σε πολλές απαιτήσεις της, να έχει κλείσει συμφωνία με τους θεσμούς ώστε να ξεμπλοκάρει έστω μέρος της δόσης το οποίο θα πήγαινε για την αποπληρωμή του ΔΝΤ, και μετά με αυτά τα αποθεματικά αλλά και άλλες ενέργειες να μάζευε χρήματα σε ένα επενδυτικό ταμείο ώστε να δοθούν χαμηλότοκα δάνεια σε όλους αυτούς τους επενδυτές που τους έκλεισαν την πόρτα οι τράπεζες. Τόσο απλό. Εγώ να δεχτώ ότι δεν μπορούν να λύσουν το θέμα της ρευστότητας γιατί η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών δεν εξαρτάται μόνο από το εσωτερικό, αλλά γιατί δεν ισορροπούν τη χασούρα με ένα τέτοιο τρόπο, και εγώ θα τους βγάλω το καπέλο που βάζουν χέρι στα ταμεία, γιατί τα τελευταία θα πάρουν πίσω και το χαμηλό επιτόκιο αν γίνουν σωστά στοχευμένες επενδύσεις.