Ο τίτλος που του αφιερώνει πορτρέτο του στα «Νέα» είναι «ο Βαρουφάκης της δραχμής». Το σχετικό δημοσίευμα τον χαρακτηρίζει ως ο οικονομολόγος «που το Αριστερό Ρεύμα πλασάρει ως αντι-Βαρουφάκη». Με αφορμή τη δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη, ότι ο Λαπαβίτσας έχτισε καριέρα πάνω στη δραχμή, το δημοσίευμα σκιαγραφεί το προφίλ και τη φιλοσοφία του 54χρονου καθηγητή Οικονομικών της Σχολής Ανατολικών και Ασφρικανικών Σπουδών του Λονδίνου, η οποία στηρίζεται στο ότι «για όλα φταίει η «χρηματικοποίηση».
Η κυριαρχία δηλαδή του χρηματοοικονομικού τομέα στις σύγχρονες οικονομίες. Το αντίδοτο είναι -κατά την άποψή του- ένα: να καθιερωθεί η ιδεολογική πρωτοκαθεδρία του συλλογικού έναντι του ατομικού και του δημόσιου έναντι του ιδιωτικού».
«Ο ίδιος» συνεχίζει το δημοσίευμα «δεν έκρυψε ποτέ τον ευρωσκεπτικισμό του». Επικαλείται μάλιστα και πρόσφατο άρθρο του στον «Guardian», στο οποίο «γράφει ότι το πιο ζωτικής σημασίας βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως η στρατηγική της προσδοκίας ριζοσπαστικών αλλαγών εντός της καθορισμένης δομής του κοινού νομίσματος έχει τελειώσει».
«Ο γιος του γιατρού» καταλήγει το δημοσίευμα «που άφησε τα πάτρια το 1978 για να σπουδάσει στην LSE, μοιάζει να μένει προσηλωμένος στο δρόμο που χάραξε η Αργεντινή. Μόνο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αφήσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης τη ρητορική του τύπου «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Η συμβίωση προβλέπεται δύσκολη...».
Η κυριαρχία δηλαδή του χρηματοοικονομικού τομέα στις σύγχρονες οικονομίες. Το αντίδοτο είναι -κατά την άποψή του- ένα: να καθιερωθεί η ιδεολογική πρωτοκαθεδρία του συλλογικού έναντι του ατομικού και του δημόσιου έναντι του ιδιωτικού».
«Ο ίδιος» συνεχίζει το δημοσίευμα «δεν έκρυψε ποτέ τον ευρωσκεπτικισμό του». Επικαλείται μάλιστα και πρόσφατο άρθρο του στον «Guardian», στο οποίο «γράφει ότι το πιο ζωτικής σημασίας βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως η στρατηγική της προσδοκίας ριζοσπαστικών αλλαγών εντός της καθορισμένης δομής του κοινού νομίσματος έχει τελειώσει».
«Ο γιος του γιατρού» καταλήγει το δημοσίευμα «που άφησε τα πάτρια το 1978 για να σπουδάσει στην LSE, μοιάζει να μένει προσηλωμένος στο δρόμο που χάραξε η Αργεντινή. Μόνο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αφήσει στα έδρανα της αντιπολίτευσης τη ρητορική του τύπου «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή». Η συμβίωση προβλέπεται δύσκολη...».