Από την πρώτη κιόλας ημέρα στο Ελληνικό κοινοβούλιο, κράτησε μια άκρως αντιμνημονιακή στάση και με τις ομιλίες του από τα έδρανα της Βουλής, «στρίμωχνε» συνέχεια την κυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου. Πριν από ένα χρόνο περίπου ανεξαρτητοποιήθηκε από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και ακολούθησε τον δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη». Οι προσπάθειές του να συνενώσει και να ηγηθεί μιας κίνησης πραγματικών ανεξάρτητων βουλευτών, δεν καρποφόρησε με αποτέλεσμα να μένει τελικά πολιτικά «άστεγος». Σε αυτό το κρίσιμο πολιτικό σταυροδρόμι είχε να επιλέξει πλέον ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία (όπου και ανήκε για πολλά χρόνια) και στον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ (όπως έκανε η Ραχήλ Μακρή στην Κοζάνη). Κατά την γνώμη, η ενέργειά του αυτή, ήταν και το πολιτικό του τέλος από την Βουλή. Μια εισχώρησή του στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα τον κρατούσε σταθερό στις θέσεις και στις απόψεις του και θα είχε μια σίγουρη εκλογή στην σημερινή βουλή. Ποιος αμφισβητεί ότι με αυτό το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ημαθία, ο αντιμνημονιακός Γιοβανόπουλος δεν θα μπορούσε να πάρει μια από τις τρεις πρώτες εκλόγιμες θέσεις; Να θυμίσω μόνο πως η δεξιά πολιτικός Ραχήλ στην Κοζάνη, βγήκε με διαφορά πρώτη στο ψηφοδέλτιο του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό τα λέει όλα!!! Ο δρόμος της επιστροφής στη Νέα Δημοκρατία «ξενέρωσε» τους ψηφορόρους του, με συνέπεια να τον οδηγήσει τελικά στην πρότελευταία θέση του ψηφοδελτίου. Τα λάθη όμως δεν σταματούν εκεί. Πραγματικά έβλεπα έκπληκτος την προεκλογική του εκστρατεία εδώ στην Ημαθία. Δεν πραγματοποίησε καμία προεκλογική συγκέντρωση, δεν μίλησε ανοιχτά στον λαό της Βέροιας για τις αιτίες που τον οδήγησαν στην επιστροφή του στη Νέα Δημοκρατία και δεν έδωσε ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα. Αγαπητέ κύριε Γιοβανόπουλε με όλο τον σεβασμό προς το πρόσωπό σας, πολιτική δεν είναι να γράφεις τρεις γραμμές στο facebook, ούτε να βγαίνεις στα τηλεπαράθυρα και να δημοσιοποιείς τις απόψεις σου. Πολιτική σημαίνει να βγαίνεις ανοιχτά στον λαό της Ημαθίας και να παρουσιάζεις το έργο σου. Να κάνεις δημόσιες παρεμβάσεις και να εξηγείς για την στάση που κράτησες. Τρέχεις πόρτα - πόρτα σε ολόκληρο το νομό και κάνεις αμέτητες συναντήσεις με απλό κόσμο. Παρουσιάζεις τις προτάσεις και τις λύσεις για τα σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν τους Ημαθιώτες. Σε μια προεκλογική περίοδο ανεβάζεις στροφές και έρχεσαι σε αντιπαράθεση με τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Προσπαθώ να θυμηθώ, τι θα μου μείνει από αυτήν την προεκλογική εκστρατεία του Κώστα Γιοβανόπουλου και αυτό που μου έρχεται πρώτα στο μυαλό είναι η άρνηση του Πάνου Καμμένου να του δώσει το χέρι του στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου. Κατά την γνώμη μου, μια άκομψη ενέργεια του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ., η οποία όμως κρίνεται δικαιολογημένη, καθώς αισθάνθηκε προδομένος από την στάση του Γιοβανόπουλου. Αν ήθελε πραγματικά να γυρίσει στη Νέα Δημοκρατία, θα έπρεπε να το είχε κάνει νωρίτερα, και όχι στην εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Η κίνησή του αυτή «πάγωσε» τους ψηφοφόρους του, καθώς έδωσε ένα είδος «συγχωροχάρτι» στους Σαμαρά -Βενιζέλο. Στην πρώτη ψηφοφορία δεν πήγε καν να ψηφίσει (αυτό το παιχνίδι με τους θεσμούς, δεν άρεσε στον κόσμο) και στις άλλες δυο ψηφοφορίες βροντοφώναξε «Σταύρος Δήμας». Και αμέσως μετά από τρεις ημέρες, βγαίνει φωτογραφία (χειραψία) με τον Αντώνη Σαμαρά. Αυτόν δηλαδή που για τρια ολόκληρα χρόνια είχε απέναντι και τον «λιθοβολούσε» με τα επιχειρήματά του. Όλα αυτά κρίθηκαν από τον λαό της Ημαθίας και μάλιστα πολύ αυστηρά. Πολύ φοβάμαι πως για να καταφέρει ο κύριος Γιοβανόπουλος να επιστρέψει δριμύτερος στην κεντρική πολιτική σκηνή, θα περάσουν πολλά χρόνια.
