Νίκος Χατζηβεροιώτης: «Το σταυροδρόμι του Αλέξη Τσίπρα»

Τα καλά νέα είναι ότι ο δρόμος για μια συμφωνία με την Ευρώπη παραμένει ανοικτός μετά τον συμβιβασμό Τσίπρα - Ντάισελμπλουμ για να αρχίσει η ουσιαστική διαπραγμάτευση από τα «τεχνικά» κλιμάκια. Οι λεκτικές ισορροπίες επέτρεψαν να φύγουν από τη μέση οι επάρατοι για την κυβέρνηση όροι «Μνημόνιο» και «Τρόικα», με αποτέλεσμα να είναι εφικτή πλέον η αναζήτηση των προϋποθέσεων της νέας συμφωνίας. Εδώ όμως αρχίζουν τα δύσκολα: Το μείγμα 70-30 παλιών και νέων υποκατάστατων δεσμεύσεων που φαίνεται ότι αποδέχεται η κυβέρνηση ούτε απλό ούτε εύκολο είναι να βρεθεί. Από εδώ και πέρα, θέλοντας και μη, μπαίνει στον σκληρό πυρήνα της πολιτικής. Τώρα θα πρέπει να παντρέψει τις προεκλογικές υποσχέσεις της με τους κανόνες, τους όρους και τις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα υποχρέωσε τις ηγεμονεύουσες δυνάμεις στην Ευρώπη να δεχθούν ότι πρέπει να αλλάξουν, εν μέρει τουλάχιστον, το μείγμα πολιτικής απέναντι στη χώρα μας. Με πολλές αντιρρήσεις και εγγυήσεις για ανάληψη συγκεκριμένων - και όχι αόριστων - δεσμεύσεων από την πλευρά μας. Αλλά να το αλλάξουν.

Το κρίσιμο θέμα τώρα είναι πώς ο κ. Τσίπρας θα διαχειριστεί αυτή την ευκαιρία που παρέχεται στον ίδιο και στην Ελλάδα. Αν δηλαδή μπορεί να αναδειχθεί σε έναν ηγέτη που υπερβαίνει το στενό - και προσωρινό - κομματικό του συμφέρον και προτάσσει το γενικότερο συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας. Οι μάχες στις πλατείες, στα μπαλκόνια, το «όχι» σε όλα, σε συνδυασμό με την απογοήτευση και την κούραση από το παλαιό πολιτικό προσωπικό, του έδωσαν την ευκαιρία να ηγείται της χώρας και να απολαμβάνει σήμερα την αποδοχή πολύ μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας από αυτό που τον ψήφισε.

Το πώς θα διαχειριστεί αυτό το πολιτικό κεφάλαιο είναι πια δική του επιλογή και ευθύνη. Μπορεί να οχυρωθεί πίσω από τη νίκη του και να συνεχίσει να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς προς όφελός του, επιμένοντας ότι δεν μετακινείται από τις προεκλογικές υποσχέσεις του. 'Η να αποδεχθεί ότι η Ευρώπη των συμβιβασμών είναι το μέλλον μας και να αναζητήσει την καλύτερη δυνατή συμφωνία με τις αναπόφευκτες υποχρεώσεις της και να πείσει τους πολίτες ότι αυτός ο δρόμος αποτελεί εγγύηση για ένα δύσκολο μεν, αλλά καλύτερο μέλλον.