«Νιώθω πιο άνετα να δουλεύω στη Νάουσα. Εδώ υπάρχει ο χρόνος...»
Συναντήσαμε τον Στέλιο Καλαϊτζή στο πάρκο του Αγίου Νικολάου στη Νάουσα. Ένα μέρος ιδιαίτερα γνώριμο για τον ίδιο, όχι μόνο γιατί τον συνδέει με τη Ναουσαίικη καταγωγή του, αλλά γιατί σχεδόν καθημερινά βρίσκεται εκεί για να περπατήσει, να σκεφτεί, να αδειάσει… Ένα μαγευτικό μέρος που φιλοξένησε για 7 μήνες τους ηθοποιούς και συντελεστές της σειράς του Ant1 «Η εκδρομή» όπου και πρωταγωνιστεί, καθώς το Βέρμιο ήταν η επιλογή του σκηνοθέτη για τα γυρίσματα. Τον τόπο του επιλέγει σαν σκηνικό και ο ίδιος στις ταινίες που σκηνοθετεί. Η Νάουσα τελικά του πάει πολύ… τον ηρεμεί και τον βοηθάει να δουλεύει καλύτερα.
Τι ευκαιρίες δίνει σε ένα παιδί η Νάουσα για να ανακαλύψει το θέατρο, να το αγαπήσει και ενδεχομένως να ασχοληθεί και με αυτό; Ποια τα δικά σου θεατρικά ερεθίσματα για να φτάσεις να πεις «θα γίνω ηθοποιός»;
Πιστεύω πως η ίδια η πόλη μου καλλιέργησε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μου. Η ελευθερία που ένιωθα σαν παιδί όταν έβγαινα έξω να παίξω χωρίς κίνδυνο, η φύση με την οποία ερχόμασταν καθημερινά σε επαφή με το παιχνίδι μας, μου έδωσε πολύ καλές βάσεις, εμπειρίες και αμέτρητες εικόνες ώστε να «ανοίξει» το μυαλό μου. Να φανταστείς σε πολύ μικρή ηλικία είδα μπροστά μου αρκούδα! Πόσα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάτι τέτοιο;
Πιστεύω πως η ίδια η πόλη μου καλλιέργησε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μου. Η ελευθερία που ένιωθα σαν παιδί όταν έβγαινα έξω να παίξω χωρίς κίνδυνο, η φύση με την οποία ερχόμασταν καθημερινά σε επαφή με το παιχνίδι μας, μου έδωσε πολύ καλές βάσεις, εμπειρίες και αμέτρητες εικόνες ώστε να «ανοίξει» το μυαλό μου. Να φανταστείς σε πολύ μικρή ηλικία είδα μπροστά μου αρκούδα! Πόσα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ζήσουν κάτι τέτοιο;
Η Νάουσα δίνει ευκαιρίες στους νέους και στα παιδιά να αγαπήσουν το θέατρο. Υπήρχαν θεατρικές ομάδες από παλιά και τώρα ακόμα περισσότερες. Ο κόσμος αρχίζει να εκφράζεται περισσότερο μέσω του θεάτρου.
Η ενασχόλησή μου με το θέατρο παρόλα αυτά ξεκίνησε εντελώς τυχαία, μαθητής ακόμα, με τη θεατρική ομάδα του σχολείου. Έπειτα συμμετείχα και στην ερασιτεχνική ομάδα του πολιτιστικού της Νάουσας και εκεί νομίζω πήρα λίγο την απόφαση ότι όλο αυτό το πράγμα είναι αυτό που θέλω να κάνω.
Η ενασχόλησή μου με το θέατρο παρόλα αυτά ξεκίνησε εντελώς τυχαία, μαθητής ακόμα, με τη θεατρική ομάδα του σχολείου. Έπειτα συμμετείχα και στην ερασιτεχνική ομάδα του πολιτιστικού της Νάουσας και εκεί νομίζω πήρα λίγο την απόφαση ότι όλο αυτό το πράγμα είναι αυτό που θέλω να κάνω.
Μέχρι να ανακαλύψεις το θέατρο, τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Σίγουρα κάτι καλλιτεχνικό. Ποτέ δε με ενδιέφερε κάτι άλλο. Μέχρι τότε με τραβούσε η μουσική. Ήμουν ένα ροκαμπίλικο αγοράκι με μακρύ μαλλί και μπλούζα Doors και είχα μια μπάντα δική μου και παίζαμε.
Οι γονείς σου βλέποντάς σε να βαδίζεις τον καλλιτεχνικό δρόμο και όχι ενδεχομένως να θέλεις να ακολουθήσεις κάποιο επάγγελμα «με μισθό και μέλλον» όπως συνηθίζουν οι γονείς να λένε, τι σου είπαν;
Οι γονείς μου με καταλαβαίνουν. Ξέρουν ότι όταν με αφήνουν να κάνω αυτό που θέλω, καταλαβαίνω αν αυτό είναι σωστό ή όχι για μένα. Έχω αφήσει πολλά πράγματα που θεώρησα ότι δε θα με οδηγήσουν κάπου.
Και τελειώνοντας το σχολείο κατεβαίνεις στην Αθήνα…
Αθήνα δεν κατέβηκα τόσο ρομαντικά. Γενικότερα στη ζωή μου είμαι πιο ρεαλιστής Είπα ότι θα πάω και αν μου κάνει και του κάνω, καλώς. Αν όχι θα γυρίσω πίσω. Με έκανε να πάω η ανάγκη να δω τι είναι όλο αυτό και δόξα τω Θεό μου πήγανε πολύ καλά τα πράγματα. Ήταν κάτι που με άφηνε να το αγαπήσω και το αγάπησα. Μου έδινε συνεχώς πράγματα. Στο Εθνικό πέρασα μετά από 2,5 χρόνια σε ιδιωτική σχολή και αυτό γιατί ήθελα να ακολουθήσω μια καλή μου φίλη και πολύ καλή ηθοποιό που θα έδινε εξετάσεις για να μπει. Η ιδέα και μόνο ότι δε θα δουλεύαμε πια μαζί με ώθησε να την ακολουθήσω.
Σίγουρα κάτι καλλιτεχνικό. Ποτέ δε με ενδιέφερε κάτι άλλο. Μέχρι τότε με τραβούσε η μουσική. Ήμουν ένα ροκαμπίλικο αγοράκι με μακρύ μαλλί και μπλούζα Doors και είχα μια μπάντα δική μου και παίζαμε.
Οι γονείς σου βλέποντάς σε να βαδίζεις τον καλλιτεχνικό δρόμο και όχι ενδεχομένως να θέλεις να ακολουθήσεις κάποιο επάγγελμα «με μισθό και μέλλον» όπως συνηθίζουν οι γονείς να λένε, τι σου είπαν;
Οι γονείς μου με καταλαβαίνουν. Ξέρουν ότι όταν με αφήνουν να κάνω αυτό που θέλω, καταλαβαίνω αν αυτό είναι σωστό ή όχι για μένα. Έχω αφήσει πολλά πράγματα που θεώρησα ότι δε θα με οδηγήσουν κάπου.
Και τελειώνοντας το σχολείο κατεβαίνεις στην Αθήνα…
Αθήνα δεν κατέβηκα τόσο ρομαντικά. Γενικότερα στη ζωή μου είμαι πιο ρεαλιστής Είπα ότι θα πάω και αν μου κάνει και του κάνω, καλώς. Αν όχι θα γυρίσω πίσω. Με έκανε να πάω η ανάγκη να δω τι είναι όλο αυτό και δόξα τω Θεό μου πήγανε πολύ καλά τα πράγματα. Ήταν κάτι που με άφηνε να το αγαπήσω και το αγάπησα. Μου έδινε συνεχώς πράγματα. Στο Εθνικό πέρασα μετά από 2,5 χρόνια σε ιδιωτική σχολή και αυτό γιατί ήθελα να ακολουθήσω μια καλή μου φίλη και πολύ καλή ηθοποιό που θα έδινε εξετάσεις για να μπει. Η ιδέα και μόνο ότι δε θα δουλεύαμε πια μαζί με ώθησε να την ακολουθήσω.
Πόσο εύκολα φαίνεται εάν αυτή η δουλειά σε θέλει; Όλοι όσοι αποφασίζουν να γίνουν ηθοποιοί δεν καταφέρνουν πάντα να κάνουν κάτι.
Εν μέρει φαίνεται γρήγορα. Υπάρχουν δυο όψεις πάνω σε αυτό. Η μια είναι κάνω κάτι επαγγελματικά και η άλλη είναι κάνω κάτι όσον αφορά στις σπουδές αυτού του πράγματος. Ας μην κρυβόμαστε, μπορεί ο οποιοσδήποτε αυτή τη στιγμή να κάνει τη δουλειά μου. Δε νομίζω ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Η δουλειά δεν είναι μόνο πως βγάζω χρήματα από αυτό που κάνω. Κάτι που μου αρέσει σε αυτή τη δουλειά είναι αυτό που έχω να προσφέρω ως άνθρωπος μέσω της τέχνης. Το να δουλεύω απλώς για να έχω κάποια χρήματα, που προφανώς χρειάζονται, δε θα μου ήταν αρκετό. Η τέχνη θέλει σπουδή. Μπορεί να την κάνεις εμπειρικά, σιγά σιγά μέσα στο χώρο. Η εμπειρία είναι σημαντική στη δουλειά μας, όμως θεωρώ πως σπουδάζοντάς το, βλέπεις πόσο το αγαπάς.
Εν μέρει φαίνεται γρήγορα. Υπάρχουν δυο όψεις πάνω σε αυτό. Η μια είναι κάνω κάτι επαγγελματικά και η άλλη είναι κάνω κάτι όσον αφορά στις σπουδές αυτού του πράγματος. Ας μην κρυβόμαστε, μπορεί ο οποιοσδήποτε αυτή τη στιγμή να κάνει τη δουλειά μου. Δε νομίζω ότι αυτή είναι η δουλειά μου. Η δουλειά δεν είναι μόνο πως βγάζω χρήματα από αυτό που κάνω. Κάτι που μου αρέσει σε αυτή τη δουλειά είναι αυτό που έχω να προσφέρω ως άνθρωπος μέσω της τέχνης. Το να δουλεύω απλώς για να έχω κάποια χρήματα, που προφανώς χρειάζονται, δε θα μου ήταν αρκετό. Η τέχνη θέλει σπουδή. Μπορεί να την κάνεις εμπειρικά, σιγά σιγά μέσα στο χώρο. Η εμπειρία είναι σημαντική στη δουλειά μας, όμως θεωρώ πως σπουδάζοντάς το, βλέπεις πόσο το αγαπάς.
Έχεις σκηνοθετήσει ήδη μια ταινία μικρού μήκους, ενώ τώρα δουλεύεις τη δεύτερη. Η σκηνοθεσία πως προέκυψε;
Δούλεψα πολλά χρόνια στο θέατρο και μετά σκηνοθέτησα την πρώτη μου παράσταση, έχοντας κάποιες βάσεις μέσω της δουλειάς, κάνοντάς το όμως εμπειρικά. Η σκηνοθεσία στο θέατρο είναι τελείως διαφορετική από αυτή στον κινηματογράφο. Όταν αποφάσισα να κάνω την ταινία «Alone», βρήκα 10 ανθρώπους να με βοηθήσουν τεχνικά πάνω στην ιδέα που είχα. Έτσι και έγινε.
Σαν πρώτη μου ταινία αποφάσισα να κάνω το πιο ρεαλιστικό μου σενάριο. Την έκανα κυρίως για να έχω μια εικόνα της δουλειάς μου, πως σκέφτομαι, πως θέλω να κινηματογραφώ, τι ατμόσφαιρες θέλω να έχω. Ήταν σαν να βγάζω την πρώτη μου φωτογραφία. Τώρα, μετά και τα γυρίσματα που έκανα για τη συμμετοχή μου στην Αγγλική ταινία του Nielsen «The Journey», ετοιμάζω τη δεύτερη ταινία μου, με τίτλο «Oriento», με ένα άκρως σουρεαλιστικό σενάριο. Αυτό είναι που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή, γι’ αυτό και επέλεξα αυτό το διάστημα να βρίσκομαι στη Νάουσα.
Δούλεψα πολλά χρόνια στο θέατρο και μετά σκηνοθέτησα την πρώτη μου παράσταση, έχοντας κάποιες βάσεις μέσω της δουλειάς, κάνοντάς το όμως εμπειρικά. Η σκηνοθεσία στο θέατρο είναι τελείως διαφορετική από αυτή στον κινηματογράφο. Όταν αποφάσισα να κάνω την ταινία «Alone», βρήκα 10 ανθρώπους να με βοηθήσουν τεχνικά πάνω στην ιδέα που είχα. Έτσι και έγινε.
Επέλεξες τη Νάουσα για τα γυρίσματα και της δεύτερης ταινίας σου. Ο λόγος;
Καταρχήν, ότι μπορώ να κάνω μέσα από τη δουλειά μου για να βοηθήσω και να προβάλλω τον τόπο μου, θα το κάνω. Όταν τελείωσα τα γυρίσματα από το καθημερινό αποφάσισα να έρθω στη Νάουσα για να ξεκουραστώ. Τότε αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου ταινία και από τότε αν το σκεφτείς δεν έχω σταματήσει να δουλεύω και το κάνω και πιο ξεκούραστα. Νιώθω πιο άνετα εδώ, υπάρχει χρόνος. Το να μπορώ να παρκάρω έξω από το σπίτι μου και να μην χάνω χρόνο στις μετακινήσεις μου κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, είναι πολύ σημαντικό. Σε όλα εδώ ο χρόνος είναι καλύτερος. Συν το ότι ξυπνάς και βλέπεις όλο αυτό το πράσινο. Καιρός είναι πιστεύω να φεύγουν τα πράγματα από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Και μένουμε στη Νάουσα και στην «Εκδρομή» που προβάλλεται στον Ant1. Ιδιαίτερο σενάριο και 7 μήνες γυρισμάτων στο Βέρμιο. Πως ήταν αυτοί οι μήνες για τους ηθοποιούς που έμειναν εδώ καθ’ όλη τη διάρκεια;
Το σενάριο της σειράς γράφτηκε για να γυριστεί εδώ. Ήταν δύσκολο για κάποιους ηθοποιούς που ήταν από την Αθήνα γιατί ήταν μακριά για μεγάλο διάστημα. Σκέψου ότι η Λίνα Σακκά ήρθε εδώ με το γιο της και τη μητέρα της που έμειναν μαζί της όλο αυτόν τον καιρό. Ήμουν ο μόνος που έμενε σπίτι του. Το μέρος όμως τους το ανταπέδωσε. Τους άρεσε πάρα πολύ. Η συμπεριφορά των Ναουσαίων ήταν πολύ καλή απέναντί τους.
Το σενάριο της σειράς γράφτηκε για να γυριστεί εδώ. Ήταν δύσκολο για κάποιους ηθοποιούς που ήταν από την Αθήνα γιατί ήταν μακριά για μεγάλο διάστημα. Σκέψου ότι η Λίνα Σακκά ήρθε εδώ με το γιο της και τη μητέρα της που έμειναν μαζί της όλο αυτόν τον καιρό. Ήμουν ο μόνος που έμενε σπίτι του. Το μέρος όμως τους το ανταπέδωσε. Τους άρεσε πάρα πολύ. Η συμπεριφορά των Ναουσαίων ήταν πολύ καλή απέναντί τους.
Εκτελούσες προφανώς και χρέη ξεναγού, καθότι ντόπιος. Ένιωσες μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης;
Στην αρχή όντως ήμουν λίγο ξεναγός, μέχρι να βολευτούν. Από τον καφέ μέχρι και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, εγώ ήμουν αυτός που θα τους καθοδηγούσε. Ήταν όμως χαρά μου να το κάνω. Φυσικά στην πορεία ένιωσαν πολύ οικεία με το μέρος και τους ανθρώπους. Κάνανε φίλους εδώ, ένιωσαν τη ζεστασιά. Τα βράδια βγαίναμε συχνά. Πηγαίναμε παντού. Γυρίσαμε σχεδόν όλο το νομό και με το συνεργείο για να δούμε και τις επιλογές που έχουμε για τα γυρίσματα. Χάρηκα που πέρασαν όμορφα, που έκαναν φίλους και που έχουν πλέον λόγους να επισκέπτονται τη Νάουσα.
Στην αρχή όντως ήμουν λίγο ξεναγός, μέχρι να βολευτούν. Από τον καφέ μέχρι και τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, εγώ ήμουν αυτός που θα τους καθοδηγούσε. Ήταν όμως χαρά μου να το κάνω. Φυσικά στην πορεία ένιωσαν πολύ οικεία με το μέρος και τους ανθρώπους. Κάνανε φίλους εδώ, ένιωσαν τη ζεστασιά. Τα βράδια βγαίναμε συχνά. Πηγαίναμε παντού. Γυρίσαμε σχεδόν όλο το νομό και με το συνεργείο για να δούμε και τις επιλογές που έχουμε για τα γυρίσματα. Χάρηκα που πέρασαν όμορφα, που έκαναν φίλους και που έχουν πλέον λόγους να επισκέπτονται τη Νάουσα.
.jpg)
