«Φεβρουάριος 2014
Διάγνωση λευχαιμίας σε 4χρονο φίλο της Ομάδας μας. Ο μικρός από την μέρα που περπάτησε όπου μας έβλεπε ήθελε να ανέβει στις υπηρεσιακές μας μηχανές και να προσπαθεί να οδηγεί, να ανοίγει φάρους και να γελάει συνεχώς. Η είδηση για τον μικρό μας φίλο που έπαιρνε τον δρόμο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη - ΕΛΠΙΔΑ» μας συντάραξε όλους μας. Έπρεπε κάτι να κάνουμε, κάπως να βοηθήσουμε. Μαζευτήκαμε, μιλήσαμε, πήγαμε δώσαμε αίμα μαζί με τις συζύγους μας, τους συγγενείς, τους φίλους μας γιατί μας είπαν πως για αρχή θα το χρειάζονταν. Κατεβήκαμε στην πρωτεύουσα και πήγαμε στο πρώτο Ογκολογικό Νοσοκομείο για παιδιά στην Ελλάδα, το «ΕΛΠΙΔΑ» Μιλήσαμε με τους γονείς του μικρού, προσπαθήσαμε να τους δώσουμε πίστη και δύναμη για τον δύσκολο αγώνα που ξεκινούσαν και ταυτόχρονα δώσαμε αιμοπετάλια, όσοι από εμάς μπορούσαμε. Μια διαδικασία και εμπειρία μοναδική για τον εθελοντή που θέλει απλώς να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του.
Μιλήσαμε με γιατρούς, προσωπικό του Νοσοκομείου, γονείς παιδιών που περίμεναν ένα θαύμα για τα παιδιά τους. Βλέποντας την απόγνωση και τα δάκρυα στα μάτια τους είδαμε τον πόνο και την υπομονή που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Κι’ όμως αυτό το θαύμα που περίμεναν μπορούσαμε να τους το προσφέρουμε εμείς.
«ΝΑΙ» ΕΜΕΙΣ, ΕΣΕΙΣ, ΌΛΟΙ ΜΑΣ. ΠΩΣ;
Ανοίξαμε την πόρτα που έγραφε ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΔΟΤΩΝ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ. Συζητήσαμε και ενημερωθήκαμε από την υπεύθυνη του γραφείου για το πώς μπορούμε να σώσουμε ένα μωράκι, ένα παιδάκι, έναν έφηβο με μια απλή εξέταση και μια διαδικασία «ΔΩΡΟΥ ΖΩΗΣ» θα το λέγαμε εμείς σε κάθε οικογένεια.
Γυρίσαμε στην Βέροια με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, γιατί είχαμε μαζί μας τα έντυπα εθελοντή δότη μυελού των οστών. Σε 23 ημέρες είχαμε συμπληρώσει και είχαμε αποστείλει 40 έντυπα από την «ΟΜΑΔΑ ΔΙ.ΑΣ ΗΜΑΘΙΑΣ», τις συζύγους μας και τους φίλους μας που ήθελαν να βοηθήσουν.
Ο μικρός μας φίλος με την φροντίδα, την αγάπη και την σωστή νοσηλεία από το προσωπικό του «ΕΛΠΙΔΑ», γύρισε στο σπιτάκι του στις αρχές Νοεμβρίου και όλα δείχνουν ότι ήταν μια δοκιμασία με αίσιο τέλος. Όμως πίσω στο «ΕΛΠΙΔΑ» τα δωμάτια είναι γεμάτα από μικρές αθώες ψυχούλες που περιμένουν ένα θαύμα που μπορούμε να τους το προσφέρουμε εμείς. Ελπίζουμε να δώσαμε το παράδειγμα και σε άλλους συνανθρώπους μας για να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών …. Αύριο μπορεί να είναι κάποιο από τα παιδιά μας.
Συγχαρητήρια σε όλους τους εργαζόμενους στο «ΕΛΠΙΔΑ» για την αγάπη τους και την στοργή που δείχνουν στους μικρούς ασθενείς και τις οικογένειές τους».
Με εκτίμηση
ΟΜΑΔΑ ΔΙ.ΑΣ ΗΜΑΘΙΑΣ
