Με δυο νέα κείμενα - δελτία τύπου ο Βουλευτής Ημαθίας κύριος Κώστας Γιοβανόπουλος παρεμβαίνει στις πολιτικές εξελίξεις και διερωτάται αν όλοι αυτοί που μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και που κρατούσαν τις τύχες του Ελληνικού λαού ήταν τελικά ηλίθιοι ή κακοποιοί; Δεν έχει καμία σημασία, είναι ολότελα ανήθικοι αναφέρει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: Διαχειρίστηκαν τα δημόσια πράγματα ως μαστροποί, εκπόρνευσαν την Παιδεία, για χρόνια μας εξέδιδαν στην απληστία των παραλήδων. Δεν αλλάζουν, δεν θ´ αλλάξουν ποτέ. Με το γνωστό ποιητικό του τρόπο, ο έμπειρος πολιτικός δημοσιεύει επίσης και τον μυστικό δείπνο της αυτοκριτικής με βασικό ερώτημα σε τίνος τη θέση θα είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε του χρόνου; Διαβάστε, τις δυο τοποθετήσεις του Βεροιώτη πολιτικού:
Γύρευε ο σκορπιός να φτάσει στην άλλη όχθη. Ο βάτραχος πιο κεί, κόαζε νυσταγμένα, λίγο χορτάτος, αμέριμνος. - Ν´ ανεβώ στην πλάτη σου, να με περάσεις απέναντι; - Για τρελό με πέρασες σκορπιέ; Εσύ θα με τσιμπήσεις και θα πεθάνω. - Ε, δεν είμαι δα και ανόητος, αν σε τσιμπήσω, θα πνιγώ κι εγώ! Πείστηκε ο βάτραχος, καβάλησε ο σκορπιός, νούφαρο-νούφαρο πλησίαζαν στο τέρμα, όταν κάποια στιγμή ο βάτραχος νιώθει το θανατηφόρο κεντρί βαθιά πισώπλατα. - Γιατί με σκότωσες βρε απαίσιε, τώρα κι ο δυό χανόμαστε, γιατί πανάθεμά σε; - Δεν μπόρεσα ν´ αντισταθώ, ν´ αλλάξω, γιατί αυτή είναι η φύση μου!
Στο ερώτημα "είναι ηλίθιοι ή κακοποιοί", κι ακόμη πιο έντονα,"είναι ο ηλίθιος πιο επικίνδυνος ή ο κακοποιός", η απάντηση απλουστεύεται: Δεν έχει καμία σημασία, είναι ολότελα ανήθικοι! Διαχειρίστηκαν τα δημόσια πράγματα ως μαστροποί, εκπόρνευσαν την Παιδεία, για χρόνια μας εξέδιδαν στην απληστία των παραλήδων. Δεν αλλάζουν, δεν θ´ αλλάξουν ποτέ. Κατά πρόσωπο, δεν αδιαφορούμε πιά, τους ακυρώνουμε κατάματα. Δεν πειθόμαστε, δεν τους εμπιστευόμαστε ακόμη και στα αυτονόητα. Δεν μπορούν. Είναι η φύση τους.
ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ
Στο ερώτημα "είναι ηλίθιοι ή κακοποιοί", κι ακόμη πιο έντονα,"είναι ο ηλίθιος πιο επικίνδυνος ή ο κακοποιός", η απάντηση απλουστεύεται: Δεν έχει καμία σημασία, είναι ολότελα ανήθικοι! Διαχειρίστηκαν τα δημόσια πράγματα ως μαστροποί, εκπόρνευσαν την Παιδεία, για χρόνια μας εξέδιδαν στην απληστία των παραλήδων. Δεν αλλάζουν, δεν θ´ αλλάξουν ποτέ. Κατά πρόσωπο, δεν αδιαφορούμε πιά, τους ακυρώνουμε κατάματα. Δεν πειθόμαστε, δεν τους εμπιστευόμαστε ακόμη και στα αυτονόητα. Δεν μπορούν. Είναι η φύση τους.
ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ
Η Μεγ. Εβδομάδα προσφέρεται για αυτοκριτική.
Θρησκευόμενοι και μη, ας ανατρέξουμε στις διαδρομές, στις συμπεριφορές μας, στα τείχη που υψώσαμε. Στα όρνια που ταΐσαμε, στις δειλίες που μας νίκησαν, στις χολές που κεράσαμε, στις αγκαλιές που στερήσαμε. Να συναντήσουμε τα αναστάσιμα θριαμβικά σαλπίσματα του Πάσχα πιο καθαροί, πιο έτοιμοι, πιο αγγελικοί. Αναδημιουργικά ελεύθεροι.
Υ.Γ. Το ανατρεπτικό έργο "Μυστικός Δείπνος", 1984, του Βέλγου καλλιτέχνη Albert Szukalski εκτίθεται στην έρημο Μοχάβε, Νεβάδα Η.Π.Α. (Goldwell Open Air Museum), κι έχει χαρακτηριστεί ως ο Δείπνος των Φαντασμάτων, λόγω των φυσικού μεγέθους πέτρινων σεντονιών. Ο νυχτερινός ερυθρός φωτισμός τους συγκλονίζει. Έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να υποδέχεται τον επισκέπτη στη θέση όποιου των συγκοινωνών του δείπνου στο υπερώο: του Ιωάννη, του Ιησού, του Πέτρου, του Ιούδα... Για τίνος τη θέση θα είμαστε έτοιμοι του χρόνου;
Θρησκευόμενοι και μη, ας ανατρέξουμε στις διαδρομές, στις συμπεριφορές μας, στα τείχη που υψώσαμε. Στα όρνια που ταΐσαμε, στις δειλίες που μας νίκησαν, στις χολές που κεράσαμε, στις αγκαλιές που στερήσαμε. Να συναντήσουμε τα αναστάσιμα θριαμβικά σαλπίσματα του Πάσχα πιο καθαροί, πιο έτοιμοι, πιο αγγελικοί. Αναδημιουργικά ελεύθεροι.
Υ.Γ. Το ανατρεπτικό έργο "Μυστικός Δείπνος", 1984, του Βέλγου καλλιτέχνη Albert Szukalski εκτίθεται στην έρημο Μοχάβε, Νεβάδα Η.Π.Α. (Goldwell Open Air Museum), κι έχει χαρακτηριστεί ως ο Δείπνος των Φαντασμάτων, λόγω των φυσικού μεγέθους πέτρινων σεντονιών. Ο νυχτερινός ερυθρός φωτισμός τους συγκλονίζει. Έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία να υποδέχεται τον επισκέπτη στη θέση όποιου των συγκοινωνών του δείπνου στο υπερώο: του Ιωάννη, του Ιησού, του Πέτρου, του Ιούδα... Για τίνος τη θέση θα είμαστε έτοιμοι του χρόνου;