Το διήμερο 5 και 6 Φεβρουαρίου πανηγύρισε ο ιερός ναός αγίου Φωτίου στη Βεργίνα. Στον πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ το θείο λόγο κήρυξε ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Ιερεμίας Γεωργαλής, αρχιερατικός επίτροπος Βεργίνας. Το πρωί της εορτής ο σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον όρθρο και στη συνέχεια τέλεσε τη θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο. Η ομιλία του σεβασμιωτάτου:
Ἀνάμεσα στούς κορυφαίους θεολόγους καί ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας συγκαταριθμεῖται ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Μέγας Φώτιος, πού τιμήθηκε καί τιμᾶται ὄχι μόνο γιά τήν κατά κόσμον σοφία του ἀλλά καί γιά τήν κατά Θεόν σοφία του· πού τιμᾶται γιατί ὄχι μόνοἀναδείχθηκε ποιμένας καλός τῶν λογικῶν προβάτων πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁΘεός, καί τά ὁποῖα προστάτευσε ἀπό τούς βαρεῖς λύκους πού τά ἀπειλοῦσαν,ἀλλά καί γιατί ἄνοιξε μέ τίς ἐμπνευσμένες ἱεραποστολές πού ὀργάνωσε τήν αὐλή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί γιά ἐκεῖνα τά λογικά πρόβατα πού βρισκόταν μακρυά ἀπό τή μάνδρα τοῦ Χριστοῦ καί ζοῦσαν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου».
Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας πού δοκιμάσθηκε ἐπειδή δέν συμμεριζόταν τίς εἰκονομαχικές ἀπόψεις τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων τῆς ἐποχῆς τους,ἀπέκτησε σπουδαία μόρφωση, ἡ ὁποία σέ συνδυασμό μέ τά πολλά χαρίσματα γιά τά ὁποῖα διακρινόταν τοῦ ἄνοιξε τόν δρόμο γιά μία λαμπρή καί ἀξιοζήλευτη σταδιοδρομία στήν αὐτοκρατορική αὐλή τοῦ Βυζαντίου καί τόν ἔκανε σεβαστόἀκόμη καί στόν ἴδιο τόν αὐτοκράτορα πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε τή μόρφωση τῶν παιδῶν του.
Ὅμως ἡ ἐντυπωσιακή σταδιοδρομία του δέν ὑπῆρξε ἐμπόδιο γιά τόν Μέγα Φώτιο νά ἀκούσει τήν κλήση του Θεοῦ καί νά ἐγκαταλείψει τά πάντα προκειμένου νά ἀφιερώσει τή ζωή του καί τίς δυνάμεις του στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἴσως βέβαια κάποιοι θά ποῦν ὅτι δέν εἶναι καί μεγάλη θυσία, ἀφοῦἐγκατέλειψε μέν τήν θέση του στά ἀνάκτορα, ἀνῆλθε ὅμως στόν περίοπτο πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ Μέγας Φώτιος δέν θεώρησε τόν πατριαρχικό θρόνο ὡς θέση ὑπεροχῆς ἀλλά ὡς θέση διακονίας καί προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία. Διότι τά χρόνια τῆς πατριαρχείας του δέν ἦταν οὔτε μόνο εὐχάριστα καί ἀκύμαντα ἀλλά καί γεμάτα πόνο, ὀδύνη, δοκιμασίες, διωγμούς ἀκόμη καί καθαίρεση ἀπό τόν πατριαρχικό θρόνο.
Ὁ μέγας Φώτος ἀντιμετώπισε καί τήν ἔχθρα τῶν ἀνθρώπων, τό φθόνο καί τό μίσος τῶν ἰσχυρῶν, ἀλλά καί τόν πόλεμο καί τή μάχη προκειμένου νά ὑπερασπισθεῖ τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Xριστοῦ καί νά τήν παραδώσει ἀνόθευτη στούς ἐπερχομένους, ἔτσι ὥστε καί ἐμεῖς σήμερα νά μποροῦμε νά λατρεύουμε τόν Θεό ὀρθοδόξως.
Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τόν ὅρισε πλοηγό τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας σέ μίαἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία τῆς Pώμης προσπαθοῦσε νά ἐπιβάλλει τίς δικές της κακοδοξίες σχετικά μέ τό ἅγιο Πνεῦμα καί ἐπιχειροῦσε νά ὑποδουλώσει τήν κατ᾽ Ἀνατολάς Ἐκκλησία στό κυριαρχικό της πρωτεῖο. Tότε ὁ πατριάρχης Φώτιος ὕψωσε τή φωνή του καί μέ σοφά ἐπιχειρήματα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν πού πρέσβευε ἡ Ἐκκλησία τῆς Pώμης ὑπεραμύνθηκε τῶν δικαίων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως, θωράκισε μέ τά σοφά συγγράμματά του τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πίστη ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν αἱρετικῶν καί κληροδότησε ὄχι μόνο σέ μᾶς ἀλλά καί σέ πολλούς «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» λαούς τή γνήσια ὀρθόδοξη πίστη τῶν ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων, τῶν πατέρων, τῶν ὁμολογητῶν, τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Ἡ σημερινή μνήμη τοῦ ἁγίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Φωτίου τοῦ μεγάλουὑπενθυμίζει καί σέ μᾶς, ἀγαπητοί μου, τό χρέος νά βιώνουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη χωρίς παρεκκλίσεις καί χωρίς συμβιβασμούς. Mία πίστη καί μία ζωή προσαρμοσμένη στά μέτρα τοῦ κόσμου καί τίς ἀδυναμίες μας εἶναι μάταιη, γιατί δέν εἶναι οὔτε ἀποδεκτή οὔτε ἀρεστή στόν Θεό· κι ἄν ἐμεῖς δέν ἔχουμε τά χαρίσματα καί τίςἱκανότητες τοῦ Mεγάλου Φωτίου γιά νά διδάξουμε τούς ἀνθρώπους, μποροῦμεὅμως ζῶντας συνειδητά τή χριστιανική μας ζωή νά διδάσκουμε μέ τό παράδειγμά μας τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά πρεσβειῶν τοῦἁγίου Φωτίου νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποία καίἐκεῖνος ἀπολαμβάνει.
Ἀνάμεσα στούς κορυφαίους θεολόγους καί ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας συγκαταριθμεῖται ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Μέγας Φώτιος, πού τιμήθηκε καί τιμᾶται ὄχι μόνο γιά τήν κατά κόσμον σοφία του ἀλλά καί γιά τήν κατά Θεόν σοφία του· πού τιμᾶται γιατί ὄχι μόνοἀναδείχθηκε ποιμένας καλός τῶν λογικῶν προβάτων πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁΘεός, καί τά ὁποῖα προστάτευσε ἀπό τούς βαρεῖς λύκους πού τά ἀπειλοῦσαν,ἀλλά καί γιατί ἄνοιξε μέ τίς ἐμπνευσμένες ἱεραποστολές πού ὀργάνωσε τήν αὐλή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί γιά ἐκεῖνα τά λογικά πρόβατα πού βρισκόταν μακρυά ἀπό τή μάνδρα τοῦ Χριστοῦ καί ζοῦσαν «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου».
Γόνος εὐσεβοῦς οἰκογενείας πού δοκιμάσθηκε ἐπειδή δέν συμμεριζόταν τίς εἰκονομαχικές ἀπόψεις τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων τῆς ἐποχῆς τους,ἀπέκτησε σπουδαία μόρφωση, ἡ ὁποία σέ συνδυασμό μέ τά πολλά χαρίσματα γιά τά ὁποῖα διακρινόταν τοῦ ἄνοιξε τόν δρόμο γιά μία λαμπρή καί ἀξιοζήλευτη σταδιοδρομία στήν αὐτοκρατορική αὐλή τοῦ Βυζαντίου καί τόν ἔκανε σεβαστόἀκόμη καί στόν ἴδιο τόν αὐτοκράτορα πού τοῦ ἐμπιστεύθηκε τή μόρφωση τῶν παιδῶν του.
Ὅμως ἡ ἐντυπωσιακή σταδιοδρομία του δέν ὑπῆρξε ἐμπόδιο γιά τόν Μέγα Φώτιο νά ἀκούσει τήν κλήση του Θεοῦ καί νά ἐγκαταλείψει τά πάντα προκειμένου νά ἀφιερώσει τή ζωή του καί τίς δυνάμεις του στή διακονία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἴσως βέβαια κάποιοι θά ποῦν ὅτι δέν εἶναι καί μεγάλη θυσία, ἀφοῦἐγκατέλειψε μέν τήν θέση του στά ἀνάκτορα, ἀνῆλθε ὅμως στόν περίοπτο πατριαρχικό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ Μέγας Φώτιος δέν θεώρησε τόν πατριαρχικό θρόνο ὡς θέση ὑπεροχῆς ἀλλά ὡς θέση διακονίας καί προσφορᾶς στήν Ἐκκλησία. Διότι τά χρόνια τῆς πατριαρχείας του δέν ἦταν οὔτε μόνο εὐχάριστα καί ἀκύμαντα ἀλλά καί γεμάτα πόνο, ὀδύνη, δοκιμασίες, διωγμούς ἀκόμη καί καθαίρεση ἀπό τόν πατριαρχικό θρόνο.
Ὁ μέγας Φώτος ἀντιμετώπισε καί τήν ἔχθρα τῶν ἀνθρώπων, τό φθόνο καί τό μίσος τῶν ἰσχυρῶν, ἀλλά καί τόν πόλεμο καί τή μάχη προκειμένου νά ὑπερασπισθεῖ τήν παρακαταθήκη τῆς πίστεως πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Xριστοῦ καί νά τήν παραδώσει ἀνόθευτη στούς ἐπερχομένους, ἔτσι ὥστε καί ἐμεῖς σήμερα νά μποροῦμε νά λατρεύουμε τόν Θεό ὀρθοδόξως.
Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τόν ὅρισε πλοηγό τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας σέ μίαἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία τῆς Pώμης προσπαθοῦσε νά ἐπιβάλλει τίς δικές της κακοδοξίες σχετικά μέ τό ἅγιο Πνεῦμα καί ἐπιχειροῦσε νά ὑποδουλώσει τήν κατ᾽ Ἀνατολάς Ἐκκλησία στό κυριαρχικό της πρωτεῖο. Tότε ὁ πατριάρχης Φώτιος ὕψωσε τή φωνή του καί μέ σοφά ἐπιχειρήματα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν πού πρέσβευε ἡ Ἐκκλησία τῆς Pώμης ὑπεραμύνθηκε τῶν δικαίων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως, θωράκισε μέ τά σοφά συγγράμματά του τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πίστη ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν αἱρετικῶν καί κληροδότησε ὄχι μόνο σέ μᾶς ἀλλά καί σέ πολλούς «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους» λαούς τή γνήσια ὀρθόδοξη πίστη τῶν ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων, τῶν πατέρων, τῶν ὁμολογητῶν, τῶν ἁγίων καί οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Ἡ σημερινή μνήμη τοῦ ἁγίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Φωτίου τοῦ μεγάλουὑπενθυμίζει καί σέ μᾶς, ἀγαπητοί μου, τό χρέος νά βιώνουμε τήν ὀρθόδοξη πίστη χωρίς παρεκκλίσεις καί χωρίς συμβιβασμούς. Mία πίστη καί μία ζωή προσαρμοσμένη στά μέτρα τοῦ κόσμου καί τίς ἀδυναμίες μας εἶναι μάταιη, γιατί δέν εἶναι οὔτε ἀποδεκτή οὔτε ἀρεστή στόν Θεό· κι ἄν ἐμεῖς δέν ἔχουμε τά χαρίσματα καί τίςἱκανότητες τοῦ Mεγάλου Φωτίου γιά νά διδάξουμε τούς ἀνθρώπους, μποροῦμεὅμως ζῶντας συνειδητά τή χριστιανική μας ζωή νά διδάσκουμε μέ τό παράδειγμά μας τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά πρεσβειῶν τοῦἁγίου Φωτίου νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τήν ὁποία καίἐκεῖνος ἀπολαμβάνει.
Από την Μητρόπολη Βέροιας
.jpg)
