ΓΡΑΦΕΙ Ο ΖΗΣΗΣ Χ. ΠΑΤΣΙΚΑΣ
Με την ευκαιρία των εξελίξεων για το Χριστουγεννιάτικο Πάρκο που σχεδιάζεται να λειτουργήσει στο Φράγμα, δημοσιεύω σήμερα ένα κείμενο που έγραψα λίγο μετά τα – ομολογουμένως άχρωμα – περσινά Χριστούγεννα στη Βέροια. Η εμπειρία μου στην εγκατάσταση ενός Παγοδρομίου πριν μία τετραετία στην πόλη μας, νομίζω ότι μου επιτρέπει να έχω άποψη επί του θέματος. Τόσο καιρό, απέφυγα να δημοσιεύσω το κείμενο γιατί θεωρώ ότι εμπεριέχει πολλές υποκειμενικές απόψεις, όμως σήμερα μετά από... κυοφορία 9 μηνών, το παραθέτω δίχως κανέναν ενδοιασμό. "Η ιστορία ενός Χριστουγεννιάτικου χωριού που δεν έγινε ποτέ...Κατά κοινή παραδοχή, η φετινή (σ.σ. 2012) εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων, δεν έγινε αντιληπτή στη Βέροια. Αν εξαιρέσουμε δυο-τρεις μέρες που κυκλοφόρησε αρκετός κόσμος στην πεζοδρομημένη αγορά*, η εικόνα της Βέροιας δεν θύμιζε σε τίποτα γιορτές. Αν προστεθεί και ο μειωμένος τζίρος όλων των καταστημάτων - εμπορικών και υγειονομικού ενδιαφέροντος - σε σχέση με πέρσι, επιβεβαιώνεται το ρητό ότι «κάθε πέρσι και καλύτερα».
Σίγουρα φταίει η οικονομική κρίση, που τελικά δεν ήταν... ψυχολογική, όπως πολλοί νόμιζαν στο ξεκίνημά της το 2009. Η κρίση έφτασε στις τσέπες μας και είμαστε πλέον φτωχότεροι. Εμείς όμως, σαν πόλη, τι κάναμε για να αναστρέψουμε αυτό το δυσμενές κλίμα; Ποιες ενέργειες έγιναν για να τονωθεί η αγοραστική κίνηση; Πώς προσπαθήσαμε τουλάχιστον να ομορφύνουμε την αστική ατμόσφαιρα στην οποία ζούμε, έστω για λίγες μέρες στις γιορτές; Θα σας πω τι έκανε μια παρέα φίλων πριν 4 χρόνια.
Το 2009 η μόδα των «Χριστουγεννιάτικων χωριών», των «χωριών του Άη Βασίλη» κ.ο.κ. δεν είχε ακόμα κατακλύσει την Ελλάδα. Υπήρχε μόνο η «Ονειρούπολη» στη Δράμα, ένα event που ζηλεύαμε και θέλαμε πολύ να το δούμε και στην πόλη μας. Στην πλάκα, όπως ξεκινούν όλες οι... σοβαρές συζητήσεις στις παρέες, είπαμε να τολμήσουμε να κάνουμε κάτι παρόμοιο. Ρωτώντας και ψάχνοντας φτάσαμε στην ιδέα κατασκευής ενός Παγοδρομίου, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει στη Βέροια, το οποίο πλαισιωμένο από Ξύλινα Σπιτάκια, θα έδινε ένα ξεχωριστό χρώμα Χριστουγέννων στη γκρίζα πόλη μας.
Εάν η Ονειρούπολη ήταν σε ένα νοητό επίπεδο «10», εμείς στοχεύσαμε για ξεκίνημα να φτάσουμε στο «3» και χρόνο με το χρόνο να μεγαλώνουμε την διοργάνωση, με σκοπό όχι μόνο να περάσουμε καλά οι Βεροιώτες τα Χριστούγεννα, αλλά και να προσελκύσουμε επισκέπτες.
Έχοντας το project έτοιμο, το φθινόπωρο του ’09, πολύ λογικά απευθυνθήκαμε στον Δήμο Βέροιας. Ο Δήμος αγκάλιασε και πραγματικά διευκόλυνε το εγχείρημα. Xρήματα δεν μπορούσε να συνεισφέρει ώστε να συμμετέχει ως συνδιοργανωτής, όμως παρείχε χαμηλό ενοίκιο για την πλατεία, ρεύμα και νερό. Οι διοργανωτές, αποφασίσαμε να δωρίσουμε 5 Ξύλινα Σπιτάκια στον Δήμο, ως κίνηση ελάχιστης ευχαριστίας – ανταπόδοσης. Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, διαθέσαμε επίσης στον Δήμο Βέροιας δωρεάν ξύλινα σπιτάκια εμπορικής αξίας αρκετών χιλιάδων ευρώ, για να τα χρησιμοποιήσουν πολιτιστικοί και φιλανθρωπικοί σύλλογοι της πόλης που τις μέρες των Χριστουγέννων κάνουν bazaar, προβάλουν και ενισχύουν το έργο τους (δυστυχώς κανείς δεν εμφανίστηκε να εκμεταλλευτεί τον χώρο που προσφέρθηκε, πιθανόν να μην ενημερώθηκαν σωστά).
Το ξεκίνημα ήταν ονειρικό, όλα πήγαν σχεδόν άριστα και μία ιδιωτική επένδυση διάρκειας ενός μήνα και προϋπολογισμού 120.000 ευρώ, ήταν συνεπέστατη στις υποχρεώσεις της, έδωσε χαρτζιλίκι σε αρκετούς νέους, δημιούργησε έναν σεβαστό κύκλο εργασιών που μοιράστηκε στην πόλη και - το κυριότερο - πρόσφερε χιλιάδες χαμόγελα σε μικρούς και μεγάλους!
Ακολούθως, ξεκίνησε ο σχεδιασμός για την επόμενη χρονιά. Δυστυχώς, μαζί με τον σχεδιασμό, ξεκίνησαν οι ψίθυροι από τις γνωστές – άγνωστες μειοψηφίες της Βέροιας. «Και πόσο νοικιάστηκε η πλατεία το τετραγωνικό;», «Στις πλάτες του Δήμου βγάζουν ιδιώτες λεφτά» και άλλα τέτοια αναχρονιστικά κλισέ, της... σοβιετικής Ελλάδας!
Το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Την επόμενη σεζόν 2010-2011 αντί από το «3 στα 10» της Ονειρούπολης να ανεβούμε στο 5, πέσαμε στο 2... Έφτασε ο γράφων να προσπαθεί επί 45 λεπτά στο Δημοτικό Συμβούλιο να βρεθεί λύση ώστε να ξαναγίνουν οι εκδηλώσεις. Αύξηση εδώ, πληρώστε εκεί... το κόστος ανέβηκε, μας άγγιξε η κρίση και το project μπήκε... «μέσα»!
Και το πιο σημαντικό: αντί την επόμενη χρονιά η συμμετοχή του Δήμου Βέροιας να γίνει πιο δυναμική, ώστε οι εκδηλώσεις να μεγαλώσουν και να γίνουν αυτό που λέμε «θεσμός», ο Δήμος αναγκάστηκε να αποτραβηχτεί ώστε να μην κατηγορηθεί - από τις προαναφερθείσες μειοψηφίες - ότι σιγοντάρει μια «ιδιωτική πρωτοβουλία».
Καταλήγοντας, η Βέροια είχε την ευκαιρία πριν τέσσερα χρόνια, να ξεκινήσει έναν Χριστουγεννιάτικο θεσμό που θα ομόρφαινε τις γιορτές στην πόλη, αλλά και θα απέδιδε οικονομικό όφελος! Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, όχι μόνο δεν προωθήσαμε το ξεκίνημα που έγινε το 2009, δυστυχώς μείναμε ήδη πολύ πίσω.
Τι κάνουμε από ΄δω και πέρα. Η διοργάνωση μεγάλων project που θα ωφελήσουν ποικιλοτρόπως την πόλη της Βέροιας χρειάζεται συντονισμό και σχέδιο. Να εμπλακούν όλοι οι παραγωγικοί (Εμπορικός Σύλλογος – Επιμελητήριο – Καταστήματα Υγειονομικού Ενδιαφέροντος) και πολιτιστικοί φορείς και να στηρίξουν το εγχείρημα όσο περισσότερο δυνατόν. Ο Δήμος Βέροιας να αναλάβει ενεργό ρόλο στη διοργάνωση και να εκμεταλλευτεί τις δημιουργικές δυνάμεις της νεολαίας του τόπου. Το αρχικό know-how υπάρχει. Τώρα, στην αρχή του νέου έτους είναι που πρέπει να ληφθούν οι απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε το Δεκέμβριο του 2013 να νιώσουμε επιτέλους Χριστούγεννα!Υ.Γ.: Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η ιστορία του φετινού Χριστουγεννιάτικου πάρκου στο Φράγμα, εφόσον φυσικά γίνει πραγματικότητα. Μακάρι να πάνε όλα καλά, να γίνει η Βέροια γνωστή, να έρθουν χιλιάδες επισκέπτες οι οποίοι όμως θα περάσουν και από το κέντρο... Γιατί για την πρόσβαση στο Φράγμα δεν είναι απαραίτητη η διέλευση από την πόλη. Πιστεύω ακράδαντα ότι η Βέροια μπορεί να δημιουργήσει από μόνη της κάτι πραγματικά όμορφο για τα Χριστούγεννα. Κάτι που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ! Το θέλουν τα παιδιά, το έχει ανάγκη η αγορά, έχουμε τις δυνάμεις και τους ανθρώπους για να το φτιάξουμε. Οργάνωση χρειάζεται και συντονισμός. Αν όχι φέτος, ας είναι του χρόνου.
